در قرن نوزدهم مرتب رفتن به چشمه‌های آب‌گرم موجب پدید آمدن بسیاری از شهرهای اسپا در سرتاسر آمریکا شد. بسیاری از آنان به دنبال رونق دوباره هستند. تصور شکوفایی تجارت «سلامتی» به عنوان کالای این روزهای ما چندان سخت نیست، کالایی که ریشه‌های خرید آن را خودپسندی یا از پاافتادگی ناشی از برنامه‌های سخت کاری تشکیل می‌دهند. در واقع، تب سلامتی ریشه‌هایی عمیق دارد. در ابتدای قرن نوزدهم میلادی، گذران اوقات فراغت به درجات بالاتری از مراتب سلامتی رسید: آب‌درمانی. در دهه 1850 مجموعه‌ای از دهکده‌های اسپا در 20 ایالت پدیدار شدند. در 1930، ایالات متحده دارای حدود 2هزار ریزورت چشمه‌های آب‌گرم و سرد بود.
رفتن به چشمه آب‌گرم در Saratoga- جلد مجله Harper’s در سال 1890
هم طبابت و هم نتیجه معالجه- که از اشتیاق تازه کشف شده آب‌تنی شکل گرفته بود- بسیار قابل بحث بود. آب‌درمانی شامل هر چیزی از هجی کردن درون وان گرفته تا روش‌های بسیار سختگیرانه پزشکان متخصص آب با ساعت‌های کرونومتردارشان می‌شد. بر پایه تجویز برخی از آنان که در دوران خود بسیار نام‌آور نیز شده بودند، آب می‌توانست هر چیزی از سکسکه تا سرطان (حتی آب‌هراسی!) را درمان کند.
از شخصیت‌های معروف می‌توان به John Roebling مهندس پل بروکلین اشاره کرد که علاقه داشت خود را در ملافه خیس و خنک بپیچد، و معروف‌تر از او رییس‌جمهور فرانکلین روزولت که دوست داشت قبل از ملاقات‌هایش سری به Warm Springs ایالت جورجیا بزند.
بسیاری از روش‌های درمانی می‌توانست در حمام‌های عمومی یا امکانات حومه شهر مانند اسپای Harrogate، چهار مایل بیرون از فیلادلفیا، انجام شود. اما بخشی از جاذبه، رفتن به بیرون از شهر بود. به این خاطر، معالجه با آب، نقشی به عنوان یک درمان برای بیماری‌های خاص و عجیب شهرنشینان متمول یافت- چاره‌ای برای زوال زندگی سرمایه‌داری، برای التیام، همانگونه که کارل اسمیت در کتاب City Water, City Life می‌نویسد، بیماری‌ای که از «ویژگی‌های بیش از حد پیراسته شده شهرنشینی» تاثیر می‌گیرد.
به علتی دیگر، همان‌طور که توماس چمبرز در Drinking the Waters اشاره می‌کند، رفتن به چشمه آب‌گرم بهانه‌ای ساده برای داشتن لحظاتی شاد بود. این گونه بود که شبکه عظیمی از شهرهای اسپای زیبا (در اینجا شهرهایی که دارای چشمه‌های آب‌گرم بودند) در امتداد خطوط راه‌آهن پدیدار شدند. تاسیس آنها در کنار حمام‌های عمومی بزرگ، داشتن تجربه‌ای به مراتب خاص‌تر از حمام کردن در منزل را نوید می‌داد.
برخی از این مکان‌ها مانند «Saratoga Springs» در نیویورک یا Palm Springs در کالیفرنیا، تبدیل به شهرهای کوچک شدند با داشتن فرهنگ فراغت متفاوت و سایر معیارهای اقتصادی. اما اغلب آنان به ورطه زوال طولانی‌مدت در قرن بیستم افتادند. قطارها از حرکت بازایستادند، دیگر مسافری به مقصد نرسید؛ و هتل‌های بزرگ تعطیل، فروریخته یا سوزانده شدند.
تعجبی ندارد که ارزش‌های پذیرفته شده پزشکی آب‌درمانی پس از کشف پنی‌سیلین و واکسن فلج اطفال سقوط کرد. علت دیگری نیز در میان بود. حمام گرفتن مانند گذشته دیگر یک فعالیت فرح‌بخش نبود. آمریکایی‌ها فعالیت فیزیکی نشاط‌آور دیگری را جایگزین کرده بودند. اتومبیل و هواپیما نیز امکانات جدیدی را برای گذراندن تعطیلات برای آنان به ارمغان آورده بودند. اما برخی شهرهای اسپا نیز رونق گرفتند و جذابیت‌های احیاشده‌ای را در آب و افسون خود یافتند.
Hot Springs، سال 1888 (کتابخانه کنگره)
Hot Springs واقع در آرکانزاس، یکی از آن مکان‌ها بود. شهری 35 هزارنفری در نیمه‌راه ممفیس و دالاس. Hot Springs یک‌بار دیگر تبدیل به مقصد اصلی مشتاقان کلاسیک چشمه‌های آب‌گرم شد. در 1946 بازدیدکنندگان، 649هزار بار در Bathhouse Row حمام گرفتند، گروهی از اسپاهای درجه یک در مجاورت خیابان اصلی، در 1979 این تعداد به 79 هزار نفر رسید. تملک خرده‌فروشی‌ها در مرکز شهر در دهه 1980 زیر 10 درصد بود. به جز یکی از حمام‌ها، بقیه همگی بین سال‌های 1962 تا 1985 تعطیل شدند.
از معدود موسسه های نجات‌یافته، Buckstaff ، به ارایه خدمات قدیمی آب‌درمانی به مراجعه‌کنندگان ادامه می‌دهد. اما این قصه چندان به درازا نکشید. در 2007، سرمایه‌گذاران، Quapaw در همسایگی را بازسازی و تبدیل به اسپای لوکس و مدرن کردند. سه سال پیش، اسپای Superior دوباره به عنوان تنها آبجوسازی حرارتی در دنیا مشغول به کار شد.
تعداد مراجعه‌کنندگان به Hot Springs پیوسته در حال افزایش است و نرخ تملک خرده‌فروشی به بیش از 90درصد رسیده است. معماری تاریخی دیگر نقشی کوچک در ایجاد جذابیت آن ندارد. Cole McCaskill مدیر ارتقا بخش‌های مرکزی شهر می‌گوید: « این یک داستان کاملا نوستالژیک است». او ادامه می‌دهد که شهر تنوع خوبی به خود داده و به شهر «جهانگردی آبی» تبدیل شده است. اکنون اقامت در Hot Springs ممکن است شامل سفری به پارک آبی یا آکواریوم نیز بشود.
پیش از این بازدیدکنندگان ممکن بود سفر خود را با تماشای مزرعه شترمرغ یا تمساح کامل کنند. این موضوع بسیار نمادین بود. چمبرز ادامه می‌دهد: «مردم به دنبال راهی برای تفریح بودند اما فرهنگ غالب به آنها می‌گفت که نمی‌توانند هر کاری که اسراف‌کارانه یا غیرسازنده است را انجام دهند. شما می‌توانستید بگویید که به چشمه‌های آب‌گرم برای کمک به سلامتی‌تان سفر می‌کنید اما در حقیقت به آنجا می‌رفتید که همسر آینده خود را انتخاب کنید یا حتی قمار کنید.»
چهره کنونی Buckstaff
خاندان Vanderbilt چند سال پیش Sharon Springs نیویورک، یکی از معدود شهرهای تفرجگاهی کوچک و آرام در غرب Saratoga Springs را ترک کردند. در حال حاضر جذابیت‌های یک شهر کوچک سرمایه‌گذاران را ترغیب به احیا صنعت گرمابه‌داری در آنجا کرده است. یک گروه سرمایه‌گذاری کره‌ای، مجموعه اسپایی را برای گردشگران کره‌ای بازسازی کرده که مدت‌های طولانی تعطیل بوده است.
Ron Ketelson که سال گذشته هتل مجاور با نام Roseboro را خریداری کرده بود می‌گوید: «ما بسیار از کاری که آنها انجام می‌دادند ذوق‌زده شده بودیم. گرمابه نجات پیدا کرده بود.»
هتل Roseboro واقع در خیابان اصلی Sharon Springs
