بازار جهانی سلامتی رشدی صعودی دارد و هیچ نشانی از سکون در آن به چشم نمی‌‌خورد. در طی دو سال گذشته، این صنعت با رشدی 8/12درصدی از 7/3تریلیون دلار سال 2015 به 2/4 تریلیون دلار سال 2017 رسید. در گزارش ارایه شده از طرف Global Wellness Institute، پیش‌بینی شده است که اقتصاد جهانی سلامتی با رشدی 1/35درصدی بین سال‌های 2017 تا 2022، به مبلغ کل 6/5 تریلیون دلار برسد.
ده بازار اصلی سلامتی در این تحقیق صنعت اسپا، توریسم سلامتی، بخش خرید و فروش ملکی سلامتی، سلامتی در محل کار، چشمه‌های آب گرم حرارتی و معدنی بودند. روزگاری تماس ما با سلامتی به صورت گهگاه بود: به یک باشگاه می‌رفتیم یا یک ماساژ می‌گرفتیم. اما این روند به سرعت تغییر یافت. طرز تفکر سلامت‌محور در حال نفوذ به خودآگاه مردم و تاثیر بر روند تصمیم‌گیری‌های روزانه آنان است: خرید غذا، تمرکز بر سلامت ذهن و کاهش استرس، افزودن تحرک بیشتر به زندگی روزمره، هوشیاری نسبت به محیط‌زیست یا آرزوی آن‌ها برای ارتباط و شادمانی بیشتر. اقتصاد جهانی اسپا به رقم 8/118 میلیارد رسیده است که شامل درآمدهای ناشی از املاک، تحصیلات، مشاوره، موسسات، رسانه‌ها و رویدادهای مرتبط می‌شود.
تعداد اسپاها از 12155 سال 2015 به 149000 در سال 2۰17 رسیده و حدود 6/2میلیون نفر را مشغول به کار کرده است. درآمد این مراکز اسپاها در سال گذشته 9/9 درصد رشد داشته است و در این میان اسپاهای اقامتی بیشترین سهم را از این درآمد به خود اختصاص دادند و پس از آن اسپاهای روزانه و سالنی قرار گرفتند. در مناطق مختلف جهان نیز تفاوت‌هایی در نوع ارایه خدمات و سهم بازار آن‌ها دیده می‌شود. به عنوان مثال اروپا بیشترین رشد را در بخش سلامت محیط کاری و چین و هند سریع‌ترین رشد را در بخش توریسم سلامتی به خود اختصاص دادند.
در ایران هنوز این صنعت با مشکلات عمده‌ای از جمله سیاست‌گذاری و مدیریت بازاریابی و نحوه ارایه خدمات مواجه است و چند واحد قدیمی و بزرگ، کم‌و بیش با مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و واحدهای کوچک‌تر یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند که علت آن را شاید بتوان نبود دانش مدیریت بازاریابی و اداره و ارایه خدمات دانست. اغلب مدیران به این باور نرسیده‌اند که با وجود گذشت بیش از یک دهه از افتتاح نخستین مرکز اسپا در ایران هنوز در مرحله فرهنگ‌سازی و معرفی خدمات این مراکز هستیم. نشانه آن‌که در شرایط نه‌چندان مساعد اقتصادی این روزها، وضعیت درآمدی این واحدها بیش از پیش دچار خسران شده چراکه این نوع خدمات هنوز در بین عامه مردم به یک نیاز فیزیکی و روحی تبدیل نشده است و کماکان به‌عنوان کالای لوکسی دیده می‌شود که در اولویت نخست حذف در شرایط اضطراری قرار دارد. جدایی واحدها و نبود ارتباط کاری و تجاری مناسب بین آن‌ها باعث شده تا نتوانند گردهم آیند و تصمیمات صنفی موثری در جهت بهبود کسب‌وکار خود داشته باشند. این روزها واحدهای اسپا در ایران در حکم جزایری جداافتاده از هم هستند که هر کدام تلاش می‌کنند تاثیر جزرومدهای اقتصادی این روزهای اقتصاد ایران بر خود را به حداقل برسانند.
