در بخش نخست در مورد انواع سنگ‌های داغ و نکات مثبت و منفی هر یک صحبت کردیم و دیدیم که سنگ‌ها در دو نوع «بستر آبی» و «زیر زمینی» وجود دارند و با تفاوت‌های آنها آشنا شدیم. پس از شناخت نوع سنگ، مهمترین موضوع، هیتر سنگ داغ است.
هیترها دارای انواع متفاوتی از لحاظ شکل، اندازه و نحوه عملکرد هستند. هیترهای با سایز کوچک (حدود 6 لیتری) معمولا به شکل دایره و یا بیضی بوده و تعداد سنگ‌های کمتری را در خود جای می‌دهند و بیشتر برای ماساژورهایی که به تنهایی مشغول به کارند مناسبند. در صورتی که برای یک مرکز اسپا که دارای مراجعه‌کنندگان زیادی است به‌طور قطع باید از هیتر بزرگ (حدود 18 لیتری)، معمولا به شکل مستطیل، استفاده نمود.
از لحاظ عملکرد، دو نوع هیتر مکانیکی و دیجیتالی وجود دارد که نوع دیجیتالی آن دقیق‌تر ولی نوع مکانیکی آن دارای دوام بیشتری است. در هر دو نوع باید دقت کرد که هیتر حتما دارای ترموستات باشد تا آب را در درجه دمای مشخصی ثابت نگه دارد چراکه هیترهای بدون ترموستات و یا با ترموستات‌های غیرمتعارف وجود دارند که آب را به نزدیکی نقطه جوش می‌رسانند و برای ماساژ سنگ داغ به شیوه‌ای که مرسوم است مناسب نیستند. نکته‌ای که باید بدان توجه کرد این است که سنگ‌ها حتما باید در آب قرار بگیرند و داغ شوند به‌خاطر اینکه یکنواختی دمای همه قسمت‌های سنگ و همه سنگ‌ها با هم تضمین شود. بنابراین باید دقت کرد که از داغ کردن سنگ با مایکروفر، روی اجاق گاز، کنار آتش و... اجتناب نمود تا باعث سوختگی بدن ماساژگیرنده نشود. از دیگر نکاتی که مطرح است، وجود ملاقه (عمدتا چوبی) برای برداشتن سنگ از داخل هیتر است. در این مورد یک اصل کلی وجود دارد: اگر آب هیتر به قدری داغ است که نمی‌توان سنگ را به راحتی و با دست برداشت، قرار دادن آن سنگ بر روی بدن افراد به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود. بنابراین نیازی به وجود ملاقه در ست سنگ داغ وجود ندارد.
سوالی که اغلب پرسیده می‌شود این است که سنگ‌ها تا چه دمایی باید داغ شوند؟ در پاسخ باید گفت که این مسئله به ماساژگیرنده و میزان تحمل گرما توسط وی بستگی دارد ولی به‌عنوان یک اصل پذیرفته شده دمای 40 تا 45درجه، دمای مناسبی برای عموم مردم است. باید توجه داشت که برای افراد با میزان تحمل دمای بالا نیز نباید دمای سنگ از 50درجه بالاتر رود زیرا به علت قرار گرفتن سنگ داغ برای مدت طولانی بر روی پوست، می‌تواند خطر سوختگی وجود داشته باشد. در مورد کودکان باید توجه بیشتری نمود و از دمای پایین‌تری برای آنها استفاده کرد (38 تا 40 درجه) چراکه پوست کودکان حساس‌تر است و سریعتر دچار سوختگی می‌شود. علاوه بر این در خصوص افراد دیابتی نیز باید دقت بیشتری شود چون امکان دارد این افراد، دمای سنگ داغ را به درستی حس نکنند و دچار سوختگی شوند.
بعضی از هیترها دارای امکانات اضافه دیگری نیز هستند مانند قسمت گرمکن روغن ماساژ و یا قسمت استریل‌کننده سنگ‌ها با استفاده از اوزون که باید توجه داشت گرچه این امکانات به نظر جالب می‌رسند ولی معمولا کاربردی نبوده و جزو الزامات هیتر هات‌استون نیستند. در شماره بعدی به سنگ‌های نیمه‌قیمتی مورد استفاده در ماساژ سنگ داغ می‌پردازیم و خواص آنها را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
اغلب از من پرسیده می‌شود چرا تکنیک‌های ماساژ هات‌استون در مراکز ماساژ، آموزشگاه‌ها و کتاب‌های مختلف با هم بسیار متفاوت است؟
پاسخ این مسئله به طول عمر شکل‌گیری این نوع ماساژ مربوط است. گرچه تاریخچه استفاده از سنگ‌های داغ برای التیام دردها به هزاران سال پیش در میان قبایل و بومیان مناطق مختلف جهان از آسیا و استرالیا گرفته تا آفریقا و امریکا برمی‌گردد، ولی آنچه ما امروزه به‌عنوان ماساژ هات‌استون می‌شناسیم، در آگوست سال 1993 توسط خانمی به نام مری نلسون در امریکا ابداع شد. وی آگاهی بومیان هاوایی را با دانش چینیان باستان درهم آمیخت و یک ماساژ منسجم و کلاسیک با استفاده از سنگ‌های داغ را به دنیا معرفی کرد. از آنجا که این ماساژِ تازه متولد شده، پیش از آن بدین شکل مطرح نشده بود، دارای ریشه و استحکام کافی برای مصون ماندن از تغییرات نبود. این شد که پس از آن افراد مختلفی در دنیا تکنیک‌ها و روش‌های متفاوت دیگری را برای ماساژ سنگ داغ ارایه کردند چرا که می‌پنداشتند تکنیک‌های آنها بهتر از روش‌های مری نلسون است. نتیجه این امر، تنوع فراوان در نحوه ارایه این ماساژ شد و از آنجا که عمر آن خیلی زیاد نیست- در مقابل عمر چندین هزار ساله ماساژهای شرقی- هنوز نمی‌توان ادعا کرد که هر یک از روش‌های مختلف دارای چه تاثیراتی بوده و کدام تکنیک‌ها از سایرین کاراتر و موثرتر هستند. مسلم اینکه، تکنیک‌های اصلی ماساژ سنگ داغ معروف به LaStone، دارای طرفداران زیادی در دنیاست.
