شاید مدت زمان زیادی از تعریف رشته ماساژ در سازمان فنی و حرفه‌ای کشور نگذشته باشد، حرکتی که باعث خوشحالی بسیاری از علاقه‌مندان به فراگیری این رشته و همچنین مدرسین و مربیان این رشته شد. هر چند در برگزاری این دوره‌ها هنوز ناهماهنگی‌ها و نقص‌هایی وجود داشت که نیاز به برطرف شدن این موارد احساس می‌شد اما به جرات می‌توان گفت که رسمی و قانونی شدن این رشته تا میزان زیادی از روند سریع آموزش‌های زیرزمینی و غیراصولی جلوگیری می‌کرد.

 همانطور که در مقاله‌های قبل در تعریف اسپا گفته شد، اسپا محلی است که در آن تمام حواس پنجگانه مراجعه‌کننده باید به سمت آرامش و ریلکسی تحریک شود. حس چشایی یکی از این حواس است که در اسپا به وسیله پذیرایی و خوراکی‌ها تحریک می‌شود که متاسفانه این گزینه بسیار مهم، به دلیل نبودن صرفه اقتصادی حذف شده است و یا اینکه به علت عدم آگاهی و اشراف به این امر به صورت اشتباه انجام می‌پذیرد.

صحبت‌های انجام شده در زمینه گردشگری، حداقل در سالیان گذشته، نشان از توجه بیشتر مسوولان و وعده‌های آنان برای ایجاد زیرساخت‌های مناسب‌تر برای جذب درآمد در حوزه گردشگری داشته است. در بخش اسپا و خدمات مرتبط با آن، اکثریت قریب به اتفاق سرمایه‌گذاری‌ها توسط بخش خصوصی صورت گرفته چون از جا افتادن این موضوع در بخش تصمیم‌گیری‌های دولتی، هنوز زمان چندانی سپری نشده است. از جهتی می‌توان این اتفاق را به فال نیک گرفت چراکه در برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری برای سرمایه گذاری، بخش خصوصی بسیار چالاک‌تر عمل می‌کند.

 در مقالات قبلی، اهمیت توجه به بخش تفریحات و سرگرمی در هتل‌ها را مورد بررسی قرار دادم. پس از بررسی نحوه اداره اسپا در هتل‌های ایران لازم دانستم برای دستیابی به کیفیت بالاتر و نزدیک‌شدن به استانداردهای جهانی، نگرش کنونی صنعت هتلداری به مقوله اسپا را مورد بررسی قرار دهم.

به‌عنوان مالک اسپا می‌دانید که همیشه رویدادهایی غیرقابل پیش‌بینی در حال رخ دادن هستند، به همین خاطر است که نباید زمان را از دست بدهید و تلاش کنید تا فضایی ایمن بسازید، ریسک‌هایتان را مدیریت کنید و از هر رخداد زیان‌آور احتمالی پیشی بگیرید و از این طریق مشتریانتان را از آسیب و خودتان را از دردسرهای بیمه دور نگه دارید. حقیقتی که در اینجا وجود دارد این است که بدون مستندسازی و نگهداری موثر داده‌ها، خودتان را در معرض همه گونه نتایج قانونی غیرمنتظره قرار خواهید داد.جمع‌آوری صحیح اسناد می‌تواند «اسپای روزانه» شما را از گزند هزینه‌های زیان‌بخشی که برای تجارت و شهرت شما مضر هستند، محافظت کند.

در مقاله‌های گذشته، به این نکته اشاره شد که باتوجه به توسعه مراکز اسپا در ایران، لازم است مسوولین صنعت بیمه کشور تدابیر لازم برای پوشش به این مراکز و زیرمجموعه های آن را اتخاذ نمایند. از آنجا که پس از گذشت زمانی به نسبت زیاد هنوز تغییری در این موضوع ایجاد نشده لازم دانستیم بار دیگر به ضرورت این  امر اشاره‌ای داشته باشیم.

فراگیر شدن موضوع‌های خدماتی همچون گردشگری، سلامت، آرامش و نشاط حداقل در بخشی از سیاست‌گذاری کشور در بخش دولتی و نیز سرمایه‌گذاری‌های کلان بخش خصوصی مشهود است و باید آن را به فال نیک گرفت. اما همانند هر موضوع نوپدیدی در ایران، باید دقت داشت که این حرکت در چهارچوب‌های استاندارد خود پیش رود تا بتواند بهترین کارایی را داشته باشد به خصوص اینکه بخشی از این خدمات به شکل لوکس انجام می‌پذیرد و حساسیت‌های مربوط به کیفیت بر روی آن زیاد است و مشتریان بسیار حساس.

قبل از تاسیس محل اسپا و توجه به خدمات قابل ارایه در آن ، باید به آدابی که قرار است در اسپا رعایت شود پرداخت، آدابی با هدف ایجاد حس امنیت و آرامش. هر چند صنعت اسپا درجهان هر لحظه در حال رشد و توسعه چشمگیری است و این صنعت در اکثر کشورهای جهان به وضوح دیده می‌شود، اما هنوز کشورهای آسیای جنوب شرقی آسیا در این صنعت شناخته شده‌ترند. در باور اکثر مردم این امر به دلیل آگاهی و داشتن تکنیک‌های برتر در ارایه خدمات تصور می‌شود. هر چند این باور تا حدی می‌تواند به دلیل پیشینه این کشورها در ارایه خدمات اسپا و ماساژ صحیح به نظر رسد اما شاید دلیل اصلی، رعایت آداب اسپا و ماساژ و فرهنگ مهمان‌نوازی و مهمان‌دوستی این کشورها باشد.

صنعت اسپا شکوفایی بی‌نظیری را تجربه می‌کند. بر پایه گزارش موسسه بین‌المللی اسپا (ISFA)، تعداد اسپاها از سال 1999، پنج برابر شده است. همزمان با این افزایش، اسپاها شروع به ارایه خدمات جدید کرده‌اند تا بتوانند گستره متنوع‌تری از نیازها و افراد را تحت پوشش خود درآورند.

باتوجه به رویکرد جدید جامعه و اهمیت صنعت توریسم در کشور، یکی از نیازهای مهم امروز ایران، ارتقای سطح کیفی و افزایش جذابیت‌ها برای توریست است. میهن عزیز ما شاید یکی از ثروتمندترین مناطق به لحاظ جاذبه‌های گردشگری و تاریخی و آب‌وهوایی باشد. اما این به تنهایی کافی نخواهد بود مگر اینکه جاذبه‌های توریستی کشور براساس استانداردها و تقاضاهای دنیا دوباره احیا شود. گذشته از جاذبه‌های گردشگری باید به نوع اقامت یک گردشگر نیز توجه بیشتری صورت گیرد.